MMS1 Mini Saturation System 1

Pagina voor het laatst aangepast op 8 februari 2024.

Het vreemde, gevaarlijke, geïsoleerde leven van de saturatie-duiker

Bron: Atlas Obscura

Ontbijt uit een luik

Deze winter werd Shannon Hovey 52 dagen lang wakker in het gezelschap van vijf andere mannen in een metalen buis van 6 meter lang en 2 meter in diameter, diep weggestopt in een schip in de Golf van Mexico. Hij haalde zijn ontbijt uit een luik (meestal eieren), las een briefing voor die dag voor en luisterde naar een stem zonder lichaam die hem vertelde wanneer het tijd was om een rubberen pak aan te trekken en weer aan het werk te gaan. Het leven in die buis was opgebouwd rond het elke dag opnieuw doorlopen van dezelfde stappen terwijl hij probeerde niet na te denken over het feit dat een onbedoelde breuk in zijn tijdelijke metalen huis een snelle, pijnlijke dood zou betekenen.

Bizar beroep

Hovey werkt in een van de minst bekende, gevaarlijkste en, eerlijk gezegd, meest bizarre beroepen op aarde. Hij is een saturatieduiker,  een van de mannen (bijna allemaal mannen) die bouw- en sloopwerkzaamheden uitvoeren tot een diepte van 300 meter of meer onder de oppervlakte van de oceaan.

Decompressieziekte

Duiken tot die diepte - of zowat elke diepte - omvat het inademen van perslucht. Inerte gassen die daarin zitten, zoals stikstof, lossen goed op in het bloed en weefsels - zolang het gewicht van al het water boven je ze samengeperst houdt. Maar als je naar de oppervlakte wilt terugkeren, heeft dat gas tijd nodig om langzaam naar buiten te diffunderen. Als dat niet het geval is, zou het gas belletjes vormen als een duiker rechtstreeks naar de oppervlakte zou schieten, zoals in een geschud blikje frisdrank. In het lichaam van die duiker zou het zijn alsof miljoenen kleine explosieven begonnen te ontploffen. Bekend als de bochten of, technisch gezien, decompressieziekte, kan de aandoening catastrofaal pijnlijk en slopend zijn en, afhankelijk van de diepte, bijna onmogelijk om te overleven. Als je bijvoorbeeld een uur naar 75 meter duikt, moet je vijf uur opstijgen om zelfs maar een lichte buiging te voorkomen. Deze aandoening werd voor het eerst gezien in de 19e eeuw.

Saturatieduiken

De wereld - en in het bijzonder de olie- en gasindustrie - heeft commerciële duikers zoals Hovey nodig die naar de zeebodem kunnen gaan om de delicate manoeuvres uit te voeren die nodig zijn om offshore-putten, boorplatforms en pijpleidingen in elkaar te zetten, te onderhouden en te demonteren, alles van flipping flow kleppen, het aanhalen van bouten met hydraulische vijzels, tot het werken in krappe ruimtes rond een uitbarstingsbeveiliging. Op afstand bediende voertuigen hebben niet het gevoel, de manoeuvreerbaarheid of het beoordelingsvermogen voor de klus. En dus een oplossing. Experimenten in de jaren dertig toonden aan dat de lichamen van duikers na een bepaalde tijd onder druk volledig verzadigd raken met inert gas en dat ze voor onbepaalde tijd op die druk kunnen blijven, op voorwaarde dat ze aan het eind een lange decompressie krijgen. In 1964 bezetten marine-aquanauten het eerste Sea Lab-een met metaal omhulde woonruimte die tot een diepte van 60 meter is verlaagd. De aquanauts konden zich moeiteloos verplaatsen tussen hun onder druk staande onderwaterhuis en het omringende water, en ze toonden het enorme commerciële potentieel van saturatieduiken aan. Al snel werd duidelijk dat het gemakkelijker en goedkoper zou zijn om de duikers te monitoren en te ondersteunen als de onder druk staande woonvertrekken zich niet op de bodem van de zee bevonden. Op dit moment leven er over de hele wereld commerciële duikers die onder druk leven in verzadigingssystemen (meestal op schepen, soms op booreilanden of binnenschepen), en die van en naar hun werkterreinen pendelen in duikbellen onder druk. Ze kunnen elk stevige werkdagen van zes uur op de bodem zetten.

in 'Opslag'

Hovey en zijn mededuikers brachten die opdracht van zes weken door met werken op de relatief ondiepe (maar nog steeds vrij dodelijke) diepte van 75 meter, en woonden in een capsule aan boord die op hetzelfde niveau was gebracht. De druk kan worden gemeten in atmosfeer (atm) of pond per vierkante inch (psi). De druk op zeeniveau is 1 atm, of 14,7 psi. Binnenin een fietsband ongeveer 65 psi. Hovey leefde op meer dan 110 psi. Een anderhalve oceaan verderop, duiker Steve Tweddle werkte zich een weg door een 28-daagse baan in 'opslag', zoals ze dat noemen, voor werk op een diepte van 426 voet (190 psi) in de Noordzee. De Golf van Mexico en de Noordzee delen een geschiedenis van offshore boren, aangewakkerd door de wereldwijde oliecrisis van de jaren zeventig, waardoor de prijzen omhoogschoten en offshore olie- en gasplatforms als gigantische gegalvaniseerde waterlelies omhoog kwamen.

Geschreven door Jen Banbury

Pagina voor het laatst aangepast op 7 februari 2024.

Sfeervolle muziek voor bij de slideshow:

Underwater Love

Klik met de linker muisknop op bovenstaande link. Kies voor link openen in nieuw tabblad. Start de muziek en ga daarna terug naar deze pagina. Open de eerste foto en de slideshow gaat automatisch van start.

Of klik op de thumbnail voor een vergroting. 

© Ludwig van Hooren. All Rights Reserved. 

dsfgsgsgfas

Bron: kjdfgaigfoaighf

kjdakj

dkjhghg

kdjlahliahdlaihlai

Lees verder

Ludwig van Hooren is lid van Dutch Photographers (DuPho), platform GKf, Federation of European Photographers (FEP), Nederlandse Vereniging van Journalisten (NVJ), Canon Professional Services (CPS).

Ludwig van Hooren Vakfotografie staat ingeschreven in het handelsregister van de Kamer van Koophandel in Breda. Op alle werkzaamheden zijn de Algemene Leverings- en Betalingsvoorwaarden van toepassing.

Terug naar portfolio reportagefotografie